|
تأثیر دو نوع تمرین پیاده‌روی در آب و خشکی بر برخی عوامل التهابی در زنان سالمند با اختلال دیاستول بطن چپ
|
فاطمه سلیمانی نیا  ، بهمن میرزایی 1، فرهاد رحمانی نیا2 ، سیده سمانه طبایی3 |
1- دانشگاه گیلان ، mirzaei@fila-wrestling.com
2- دانشگاه گیلان
3- دانشگاه علوم پزشکی نیشابور |
|
|
چکیده: (691 مشاهده) |
مقدمه: یکی از مهم‌ترین اهداف سلامتی، کاهش محدودیت‌های وابسته به سن در سالمندان است. فعالیت بدنی یکی از روش‌های پیشگیری، به تأخیر انداختن یا درمان اختلالات ناشی از پیری در افراد با نارسایی قلبی است. مطالعه حاضر باهدف تأثیر پیاده‌روی در آب و خشکی بر برخی عوامل التهابی در زنان سالمند با اختلال دیاستولی انجام شد.
مواد و روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 30 آزمودنی دارای اختلال دیاستول با میانگین سنی 5±65 به‌طور تصادفی به گروه کنترل (10 نفر)، گروه پیاده‌روی در آب (15 نفر) و گروه پیاده‌روی در خشکی (15 نفر) تقسیم شدند. تمرینات شامل 12 هفته، 3 جلسه در هفته و به مدت 60 دقیقه با شدت 40-50% vo2 peak بر روی تریدمیل و در آب انجام شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی نمونه‌های خونی گرفته شد و سطوح متغیرهای TNF-αو IL-10 موردبررسی قرار گرفت. برای تعیین معنادار بودن متغیرها بین گروههای تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد، تمرین در آب و خشکی کاهش سطوح سرمی TNF-α (016/0P=)، (027/0P=) و افزایش سطوح سرمی IL-10 (002/0P=)، (011/0P=) را نشان دادند که ازلحاظ آماری معنادار بودند.
نتیجهگیری: با توجه به کاهش عامل پیش التهابی و همچنین افزایش عامل ضدالتهابی احتمالاً در زنان سالمند دارای نارسایی قلبی التهاب کاهش یافته است. تمرین در آب و خشکی هر دو منجر به بهبود التهاب سیستمیک در افراد با نارسایی قلبی دیاستولی شده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: پیاده روی، نارسایی قلبی دیاستولی، عوامل التهابی، tnf-αT، IL-10. |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
دریافت: 1398/8/30 | ویرایش نهایی: 1399/5/19 | پذیرش: 1399/3/8 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1399/3/28 | انتشار: 1399/3/10 | انتشار الکترونیک: 1399/3/10
|
|
|
|
|
|
